Sunday, April 07, 2013

ഒന്നുകില്‍ ...


കൊടുംവേനലില്‍ , കലാലയങ്ങളില്‍ 
വിരഹമഴ പെയ്യുന്നു . 
മഴയില്‍ ഓട്ടോഗ്രാഫുകള്‍ കിളിര്‍ക്കുന്നു . 
പുഷ്പിണികളാകുന്നു. 

എന്റെ മുന്നില്‍ നിവര്‍ത്തിവെച്ച 
നിന്റെയീ പുഷ്പദലത്തില്‍
ഞാനെന്തെഴുതുമെന്റെ കൂട്ടുകാരി ,
മിഴിക്കോണുകളിലീറനിറ്റി
നീയരുകില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ?
നീയിപ്പോള്‍ -
ആകാശം നഷ്ടപ്പെടുന്ന കിളി,
മരത്തില്‍ നിന്നടരുന്ന ഇല,
അമ്മയെപ്പിരിയുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ നോവ്‌ . 
ഇതില്‍ ഞാനെന്തെഴുതിയാലും 
അതില്‍ വേര്‍പാടിന്റെ ചന്ദനത്തിരിപുകയും 
മരണത്തിന്റെ മെഴുകുതിരിവെളിച്ചവും പടരും.

എന്നിരുന്നാലും കൂട്ടുകാരീ ,
എഴുതാതിരിക്കാനുമാവില്ലല്ലോ ?
അതുകൊണ്ടെഴുതുന്നു :
"ഓര്‍ക്കണം , മറക്കാതിരിക്കാന്‍ .
അല്ലെങ്കില്‍ -
മറക്കണം ; ഓര്‍ക്കാതിരിക്കാന്‍ .... "
മറിച്ചായാല്‍ , നിന്റെ ഓര്‍മ്മകളുടെ പള്ളിക്കാട്ടില്‍ 
നീയെനിക്കു കിനാവുകള്‍ കൊണ്ടു തീര്‍ത്ത 
ഒരു ഖബര്‍ തരിക . 
ശിരസ്സിലൊരു മീസാന്‍ കല്ല്‌ വെയ്ക്കുക . 
നെഞ്ചിലൊരു ചെമ്പരത്തിച്ചെടി നടുക.
എനിക്കുമേല്‍ വളരുന്ന ചെമ്പരുത്തിച്ചെടിയില്‍
ഞാന്‍ ഓര്‍മ്മകളുടെ വേദനയിറ്റുന്ന
ചെമ്പരത്തിപ്പൂക്കള്‍ പുറപ്പെടുവിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും . 
കാരണം, ഒരാളുടെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ 
ഒരാള്‍ മരിച്ചാല്‍ ,
ജീവിച്ചിരിക്കെ അയാള്‍ 
മരിച്ചവരുടെ ഗണത്തില്‍പ്പെടും -
വറ്റിയ പുഴക്കരയില്‍ 
ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട തോണിയെപ്പോലെ. 

---  o  ---

തോമസ്‌ പി.കൊടിയന്‍ 

കൊടിയന്‍ വീട് ,  ആയക്കാട് 
തൃക്കാരിയൂര്‍ പീ.ഓ., കോതമംഗലം -686692
Ph: 09946430050
Email: thomaspkodiyan@gmail.com

4 comments:

  1. ഓട്ടോഗ്രാഫിലെ ഓര്‍മ്മകള്‍ സുന്ദരം

    ReplyDelete
  2. "ഓര്‍ക്കണം , മറക്കാതിരിക്കാന്‍ .

    അല്ലെങ്കില്‍ -

    മറക്കണം ; ഓര്‍ക്കാതിരിക്കാന്‍ .... "

    ReplyDelete
  3. Google+ Comments activated ...

    ReplyDelete

നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾക്ക് നന്ദി.