ചിന്നപ്പന്റെ കഥയോടൊപ്പം ഉദയന്റെ കഥയും  പറയണം . അല്ലെങ്കിൽ കഥയ്ക്ക്‌ പൂർണത ലഭിക്കില്ല .

ഉദയൻ   ഒരു സാധാരണ ക്കാരൻ  ആയിരുന്നു പഠിക്കുവാൻ അത്ര മിടുക്കൻ ആയിരുന്നില്ല . എങ്കിലും കഷ്ടപ്പെട്ട് പഴയ പ്രീ ഡിഗ്രി കടന്നു. അതിലും കഷ്ടപ്പെട്ട് പി എസ്സി പരീക്ഷ ജയിച്ച് ഒരു സർക്കാർ പണി നേടിയെടുത്തു .

എന്നാൽ ചിന്നപ്പന് ദൈവം പഠിക്കുവാൻ നല്ല ബുദ്ധി കൊടുത്തിരുന്നു . പക്ഷെ പഠിച്ചു വലിയ ആളാവണം എന്ന  ആഗ്രഹമൊന്നും അയാൾക്ക്‌ ഇല്ലായിരുന്നു . നാലും കൂട്ടി മുറുക്കിത്തുപ്പി ,ആൽച്ചുവട്ടിലും കയ്യാലപ്പുറത്തും നിരങ്ങി അയാൾ  സമയം തള്ളി . ജോലി , വിവാഹം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളോട് അയാൾക്ക് പുച്ഛം ആയിരുന്നു .

ഉദയൻ ജോലി കഴിഞ്ഞ് ബസ്സിറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നു പോകവേ കയ്യാലയുടെ മുകളിൽ ഇരുന്ന് ചിന്നപ്പൻ പറയും - " ഓ ..ജോലി .. ശമ്പളം ... ഇതൊന്നും വല്യ കാര്യമല്ലടോ ..." എന്നിട്ട് അയാൾ  ആ പറഞ്ഞതിന് താംബൂലം നീട്ടിത്തുപ്പി അടിവരയിടും.

കാലം കടന്നുപോയി .എല്ലാവരെയും പോലെ ചിന്നപ്പനും വയസ്സായി . ഇതിനകം സ്വന്തമായി ഉണ്ടായിരുന്നതെല്ലാം അയാൾക്ക്‌ നഷ്ടമായി . ഉറക്കം കടത്തിണ്ണയിലും ! ഒരു ചായ കുടിക്കുവാൻ കൂടി ആരോടെങ്കിലും കൈ നീട്ടേണ്ട അവസ്ഥ .

ഒരു ദിവസം ചിന്നപ്പൻ വഴിയിൽ കിടന്ന്  മരിച്ചു . സ്വന്തക്കാർ ആരും അവിടെ ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ ഉദയനും മക്കളും മറ്റു സുഹൃത്തുക്കളും ചേർന്ന് ചിന്നപ്പന്റെ അന്ത്യ കർമ്മങ്ങൾക്ക് ഒരുങ്ങി .

ചിതയിലേക്ക് എടുക്കുവാൻ തുടങ്ങും മുൻപ് ഉദയൻ ആ മുഖത്ത് ഒരിക്കൽ കൂടി നോക്കി . അപ്പോഴും ആ മുഖം പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു - " ഓ .... ഇതൊന്നും വല്യ കാര്യമല്ലടോ ..."